Wystrzałowe Dożynki
8 września 2016 roku, godzina 7.00, podwórko Bonifratrów w Zebrzydowicach. Delikatne promienie słońca pojawiają się na niebie, chyba będzie piękny dzień. Chcielibyśmy bardzo, aby pogoda dopisała. Każdy jeszcze gdzieś biega, pozostało trochę spraw do załatwienia. W kuchni spore poruszenie, dziewczyny kroją ciasto i chleb. Pan Rysiu w oparach białego dymu rozpoczyna wielkie grillowanie. Karteczki z kwiatami lawendy, lampiony, napoje i serwetki trzeba rozłożyć na stołach. Nie ma za dużo czasu, więc zabieramy się z Bratem Ryszardem i Panią Dorotą za organizowanie naszego stanowiska kiermaszowego. Pojawiają się również i inni wystawcy a wraz z nimi fantazyjne, wielobarwne wyroby i szczególny klimat. Na naszym ryneczku zjawia się wreszcie Ojciec Przeor, zadowolony i uśmiechnięty. Podoba mu się to zamieszanie. Podpowiada mi, że warto byłoby może włączyć jeszcze jakąś muzykę i otworzyć okno. Tymczasem na zegarze 10.30, pora założyć odświętne stroje, przecież dzisiaj u nas ważny dzień, 5 Dożynkowe Spotkanie Integracyjne.
Udajemy się do Kościoła parafialnego pw. św. Michała Archanioła, gdzie odbywa się uroczysta Msza św. pod przewodnictwem Ojca Przeora Damiana Wasylewicza. Po wspólnej modlitwie dziękczynnej barwny korowód udaje się w kierunku Klasztorów Bonifratrów. Na jego czele stoi skocznie przygrywająca Parafialna Orkiestra Dęta z Leńcz. 25 niebieskie chmurki przebijają się z maszerującego tłumu. To tabliczki z nazwami zaproszonych ośrodków pomocy społecznej, które znalazły się w rękach młodych wolontariuszy - przewodników poszczególnych grup. Ogromnie cieszymy się z licznej obecności osób niepełnosprawnych i ich opiekunów, którzy przyjechali do Zebrzydowic aż z trzech województw: małopolskiego, śląskiego i podkarpackiego. Gdy dożynkowy orszak dociera na miejsce zostaje powitany przez Dyrektor Domu Pomocy Społecznej w Zebrzydowicach - Renatę Mikołajek oraz Kierownika Warsztatu Terapii Zajęciowej - Grzegorza Piotrowskiego. Następnie historyczni gospodarze Konwentu Bonifratrów, a więc Mikołaj Zebrzydowski i Hrabina Wielopolska w strojach z epoki kłaniają się zebranym. W podniosłej atmosferze wysłuchujemy hymnu państwowego i dopełniamy tradycyjnych obrzędów. W tym wyjątkowym dniu są z nami: Ojciec Prowincjał - Eugeniusz Kret, Burmistrz Miasta Kalwarii Zebrzydowskiej - Augustyn Ormanty, Wicestarosta Powiatu Wadowickiego - Andrzej Górecki oraz wielu szanownych gości.
Po zakończeniu części oficjalnej rozpoczynamy prawdziwą ucztę. Tradycyjne smaki chyba wszystkim przypadają do gustu i mamy cichą nadzieję, że nikt tego dnia nie liczy kalorii. Częstujemy: pierogami, kiełbaską i karczkiem z grilla. Do tego kiszony ogórek, no i oczywiście smalec ze skwarkami. Palce lizać! Koło łowieckie oferuje same kulinarne rarytasy: pieczeń z dzika, pasztet i głowiznę. Trudno nie spróbować! Dobrze, że Pani Halina, dbająca o muzyczną stronę imprezy, skutecznie wyrywa biesiadników na parkiet. Ci wytrwalsi tancerze bawią się nawet pomimo prażącego słońca. Utalentowani podopieczni Warsztatów Terapii Zajęciowej prezentują na scenie swoje wokalne i taneczne możliwości, biorą udział w quizie muzycznym oraz ćwiczą układ choreograficzny. Podczas tegorocznej imprezy dożynkowej możemy zapoznać się z historią polskiej wojskowości, zwiedzić obóz Tatara i ponarzekać na huk armatnich strzałów, albo po prostu wsiąść do ciuchci i odpocząć nieco od nadmiaru wrażeń.
Obserwowałam to wszystko zza kiermaszowej lady z moim wierny towarzyszem Maćkiem. Przyznam się, że bardzo miło spoglądało się na uśmiechniętych ludzi, dzieci negocjujące z rodzicami warunki zakupu, chłopca poszukującego przycisku w ceramicznym kocie i dziewczynkę zauroczoną różowymi pluszakami. A i sąsiedztwo było wyborne: Panie reklamujące bonifraterskie eliksiry, koleżanki z DPS ze swoimi cudami, a po drugiej stronie jarmarku różności: urocza MaArta, od której zakupiłam miśka dla córeczki, wspaniałości od Ekopoletka, zabawki SAVAart z drewna lipowego i naczynka pracowni Ceramikowej.
Myślę, że 5 Dożynkowe Spotkanie Integracyjne było wspaniałym wydarzeniem, integracją, której każdy z nas potrzebuje. Do zobaczenia za rok!
Kamila Mentel
